بـرنـــامـــه زمــــانـی
نقش دانشگاه و فضای آکادمیک در نزدیک‌ساختن شرکت‌ها
ایوب محمدیان، رئیس دانشکده مدیریت صنعتی دانشگاه تهران در ابتدای سخنان خود گفت: دانشکده مدیریت دانشگاه تهران به دانشکدگان مدیریت تبدیل شده است. چهار دانشکده تخصصی در حوزه مدیریت ایجاد کردیم که یکی از این دانشکده‌ها، دانشکده مدیریت صنعتی و فناوری است؛ این دانشکده همان‌طور که از نام آن مشخص است، سکو یا پلتفرمی برای ارتباط بین شرکت‌های بزرگ صنعتی و شرکت‌های فناور به‌خصوص شرکت‌های استارتاپ و نوپا است.
محمدیان با تاکید بر اینکه دانشگاه‌های نسل اول، صرفا آموزش‌محور بوده و آموزش را به‌عنوان فعالیت اصلی خودمان در نظر می‌گیریم، اظهار کرد: در نسل دوم، دانشگاه‌ها پژوهش‌هایی را آغاز کردند که خروجی آن مقالات علمی- پژوهشی بود؛ مقالاتی که در مجلات بین‌المللی چاپ می‌شد که درنهایت مشکلی را از کشور حل نمی‌کرد. در نسل سوم، دانشگاه را به‌عنوان پایگاه توسعه و رشد نوآوری تعریف می‌کنند. در نسل چهارم، دانشگاه‌ها بر جامعه پیرامونی خود و برای حل مسائل جامعه خود متمرکز شدند.
وی اضافه کرد: قاعدتا اگر در مورد این مبحث صحبت می‌کنیم، فراتر از آموزش صرف باید ببینم چگونه می‌توانیم به بحث نوآوری کمک کرده و به‌عنوان یک پل، ارتباط بین شرکت‌های بزرگ و کوچک فناوری و نوآور ایجاد کنیم.
رئیس دانشکده مدیریت صنعتی دانشگاه تهران عنوان کرد: آمار نشان می‌دهد که تفاوت شرکت‌های رهبر در حوزه نوآوری با آنهایی که دنباله‌رو هستند، در ایجاد یک فرهنگ نوآوری نبوده است. لزوما گاهی درمورد فرهنگ نوآوری صحبت می‌شود؛ ممکن است فرهنگ بین آنهایی که نوآور هستند با آنهایی که نوآور نیستند تفاوت ایجاد کند، اما وقتی در فضای نوآوری صحبت می‌کنیم سطح بالاتری از رقابت برای آن تعریف می‌شود.
وی درباره تفاوت‌های بین شرکت‌های رهبر و دنباله‌رو توضیح داد: عدم استفاده از فناوری‌های دیجیتال، به‌کارگیری نوآوری در مدل‌های کسب‌وکار فراتر از نوآوری در فرایندها و محصولات و مرزگستری در صنعت سه تفاوت مهم بین شرکت‌هایی است که نقش رهبری و دنباله‌روی در حوزه نوآوری را داشته‌اند.
محمدیان مطرح کرد: بر اساس تحقیقاتی که انجام شده؛ در سال ۲۰۲۴ در بین ۵۰۰ شرکت برتر دنیا ۵۲ درصد از شرکت‌هایی که در سال ۲۰۰۰ وجود داشتند به دلیل عدم توجه به بحث نوآوری از بین رفته و ۷۵ درصد شرکت‌های الان و ۷۰ تا ۹۰ درصد از پروژه‌های نوآوری و ۹۰ درصد از آزمایشگاه‌های نوآوری دچار شکست شده و در سال ۲۰۲۷ وجود خارجی نخواهند داشت.
رئیس دانشکده مدیریت صنعتی و فناوری دانشکدگان مدیریت تهران با بیان اینکه بدون تکنولوژی نمی‌توان هیچ صنعتی را در آینده نزدیک تعریف کرد، گفت: زمانی که درمورد فناوری اطلاعات صحبت می‌کنیم، ممکن است صرفا محدود بر دغدغه‌های فنی باشیم؛ اما زمانی که صحبت از دیجیتال می‌کنیم، ذات دیجیتال در کسب‌وکار تعریف می‌شود. آمار نشان می‌دهد مفهوم نوآوری‌های دیجیتال، تنها با بحث بیزینس‌مدل‌ها همراه است. بهترین کارکرد استفاده از فناوری این است که بتوانید به تجارت کسب‌وکار خودتان با تکنولوژی جدید تغییر اساسی دهید. بنابراین صنعت‌هایی که در آینده یا اکنون شاهد آنها هستیم، در آینده نزدیک یک صنعت مرتبط با حوزه تکنولوژی است.
وی در ادامه درباره راهبُرد ورود به اقیانوس سیاه (Black Ocean) از اقیانوس آبی در دنیای کسب‌وکار گفت: مفهوم اقیانوس سیاه همان اقیانوس تاریکی است که نه رقیبی مشاهده می‌شود و حتی اگر رقیبی هم وجود داشته باشد نمی‌تواند مشاهده کند که شما به‌وضوح مشغول انجام چه فعالیتی، خروجی و محصول یا خدمتی هستید چنانچه سازمانی بتواند به اقیانوس سیاه راه یابد، به بازاری عاری از هر گونه رقیب وارد شده است. در واقع مدل‌های کسب‌وکاری که قصد دارند یک شبکۀ همکاری با شرکای مختلف به وجود بیاورد وارد این استراتژی می‌شوند.
رئیس دانشکده مدیریت صنعتی دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: امروزه فناوری باعث شده به صنعت خودمان محدود نباشیم، زیرا مرز بین صنعت‌ها از بین رفته است. شرکت‌های موفق ایرانی مثل دیجی‌کالا محدود به مرز صنعت مشخصی چون صنعت خرده‌فروشی نشده‌اند؛ بلکه درکنار فروش، کار بانکی نیز انجام داده‌اند. این مسیری است که باید آینده تمام کسب‌وکارها باشد.
در پایان محمدیان با طرح سوالی مبنی‌بر اینکه چرا استارتاپ‌ها باید با شرکت‌های بزرگ همکاری کنند؟ گفت: شاید مهم‌ترین دلیل دسترسی به منبع مالی مناسب باشد، چون شرکت‌های بزرگ منابع مالی مناسبی دارند و استارتاپ‌ها فاقد آن هستند، بنابراین شرکت‌ها می‌توانند از این ظرفیت استفاده کنند. بازارهایی که شرکت‌های بزرگ دارند؛ یعنی در بازارهای جدید شرکت‌های نوپا به‌راحتی همکاری می‌کنند، از کانال‌های فروش و تامینی که این شرکت‌ها دارند؛ چراکه شرکت‌های استارتاپی برایشان جذاب است که چنین هزینه‌هایی را نداشته باشند.
دلیل کار شرکت بزرگ با استارتاپ:
- رسیدن به فناوری جدید
- کمک به تغییر مسیر شرکت‌های بزرگ
- ایجاد تحول بنیادین در حوزۀ کسب‌وکار
- جذب افراد بااستعداد از استارتاپ‌ها
- دسترسی به منابع جدید
- دسترسی به ایده‌های خلاق و محصولات نوآورانه
دلیل کار استارتاپ با شرکت بزرگ:
- دسترسی به منابع مالی
- همکاری و دسترسی به بازارهای بزرگ
- استفاده از ظرفیت‌ها و ارتباطات
- اخذ برند و شبکه تأمین
تاریخچه توسعه صنعت:
- ایجاد آزمایشگاه و مرکز نوآوری از سال ۱۹۲۰ تا ۱۹۹۰
- سرمایه‌گذاری در شرکت استارتاپ تا سال 2010
- ایجاد نوآوری تا سال 2017
- ایجاد مدل کسب‌وکار از سال 2017 تا کنون
آمار مدل کسب‌وکار شرکت‌های بزرگ با شرکت‌های کوچک:
- 77درصد همکاری بین استارتاپ و شرکت بزرگ
- 48درصد خرید محصول
- 60درصد سهام‌داری مستقیم روی استارتاپ
برگزار کننده
نماد اعتماد
طراحی و توسعه توسط گروه نرم افزاری زرین پرتال